अनेसास मलेसिया शाखाको पुरानो कार्यसमितिले ०३ फेब्रुवरीको दिन आफ्नो वार्षिक कार्यक्रम अन्तरगतको अन्तिम कार्यक्रम सम्पन्न गर् यो । कार्यक्रम समापनसँगै तितरवितर भए साहित्यकारहरु दास्रो सम्मेलनमा भेट हुने गरि । सम्मेलन भने पछि भनि रहनु परोईन की नयाँ कार्य समितिमा चयन हुन चाहनेहरुको लागि घम्साघम्सी गर्ने मेला हो । यद्धपी अनेसास मलेसिया शाखाको हकमा त्यो अवस्था आईनसकेको ठहर छ यो पंक्तिकारको ।
सम्मेलनको दिन किटान गरिएको थियो १० फेब्रुवरी र सोहि दिन नै सम्पन्न गर्ने गरि कार्यक्रम तालिका अन्तरगत तय भएको थियो - खुला सत्र बन्द सत्र र घोषणा सभा । जुनदिनको बेठकले सम्मेलनको तिथि तोक्यो त्यही दिन सम्मेलन तयारी समिति भनेर जम्बो टोली गठन भयो । भलै टोली समुहमा परेका सबै सदस्यहरुले सम्मेलन तयारीको क्रममा के-कति सकि्रयता देखाए ! त्यो आफ्नै ठाउँमा छ ।
अक्सर गरेर सम्मेलनको मुखमा उत्तर-चढाव उथल-पुथल एकीकृत-धुब्रीकृत हुने गर्छ । खास गरेर राजनीतिक दलहरुमा । बोलीमा विसुद्ध राजनीतिक संघ-संस्था भनिन्छ ब्यवहारमा राजनीति फिटिन्छ -यो हामीले देख्दै र भोक्दै आएका छौ । संघ-संस्था विसुद्धता भनिनु एउटा कुरा तर संस्थाभित्र चालखेल गर्ने भनेको व्यक्ति हुने हुनाले राजनीतिको हावा पस्नु स्वभाविक हो । किनभने व्यक्ति कोही पनि राजनीतिबाट अछुत हुदैन । थोर बहुत बेगल कुरा हो । अनेसास मलेसिया शाखाको सम्मेलन सँघारमा पनि त्यस्तै भयो । सम्मेलनको दुईतीन दिन अगाडि ूनिकटमा हुन गईरहेको सम्मेलनमा तपाईको कस्तो भुमिका रहन्छ ू भन्ने सवाल बोकेर एस।एम।एस। मार्फत आत्माराम प्रकट भयो । प्रकटि आत्मारामले सकि्रयसाथ लागेका साहित्यिक मनहरु कसैलाई पनि छाडेन । आत्मारामको एस।एम।एस।ले धेरै सहित्यकारको मनको ढ्याङग्रो बजायो गजबले ।
साधुलाई कामुक आईमाईलाई आईलागेजस्तो गरेर झुल्किएको आत्माराम सम्मेलनको दिन उदाउला भन्ने थियो धेरैलाई । तर खुला सत्र बन्द सत्र र घोषणा सभा सकिसक्दा पनि आत्माराम भन्ने जीवतको गन्ध भेटिएन । सम्मेलनमा सुनामी नै ल्याउछ कि ! झै गर्ने आत्माराम देखा नपरेपछि सबैजना अल्लराम भए । नयाँ कार्यसमिति गठन भयो सम्मेलन सकियो । सबै साहित्यकार लाखापाखा लागे ।
आत्माराम को हो सवाल थाति नै रहयो । तर सबैले एउटै ठहर गरे - यो छदम नामधारी हो । अल्लराम परेकाहरुलाई आत्माराम छदम नामधारी हुन भन्ने त लागेकै हो तर जव आत्माराम ले सम्मेलनपछि पनि खेदो छाडेन तव भने यो प्रेतात्मा हो भन्ने निक्र्यौल निकाले साहित्यकारहरुले । आत्माराम मसान हो भन्ने भएपछि त्यसै किन छाड्थे साहित्यकारहरुले नछाड्ने नै भए र बैठक बसे । बैठक एउटा निचोडमा पुग्नु थिया पुगे र प्रेतात्मा मन्साउने निर्णय गरे । निर्णय कार्यन्वयनको लागि साहित्यकारहरु धामीझाक्री हुने भए र मन्तरको विधी अपनाउने भए - मसानलाई कालो मोसो घस्ने जुत्ताको माला लगाई दिने अनि कोतारायाको बजार घुमाउने र नौ डाँडा कटाउने । ताकी फेरि-फेरि त्यस्ता प्रेतात्मा नजन्मिउन र दुःख नदिउन् ।
ुम्भबचभकत बिि क्षक्ष्ा नयष्लन द्द भिबखभ ग बिि द्ध ब ुयलतज जयउभ ागििथ ायचनष्खभ ुभ तजबत भखभच उबकत। ब्लम बकिय अ ग बिि कययल१ न्ययम दथभ१ टगअजअजबब बबक्तबचबु…॥ु - प्रेतात्मा भनिएको आत्मारामले अन्तिम पटक सोही सम्पर्क नम्वरबाट फ्यालेको सन्देस हो यो । तिमेरले मन्साउन खोजेको मसान म हुँ ! भनेर आत्मारामले ूआफैलाई चिमोटेरू धधध।ुबबिथबलभउबि।अयु बाट पोल खोले । अर्थात आत्मारामलाई मसान या पे्रतात्मा जे भन त्यो म हुँ -साजय राई ूछुच्चाू भनेर छापाहरुबाट सार्वजानिक भए । हुनसक्छ यो खवरले अर्को पटक साहित्यकारहरु अल्लराम भए । रहस्य खुलेपछि मसान मन्साउन ठिक्क परेका धामी झाँक्रीहरुको जेखना फेल खाएजस्तो भयो र सातोपुत्लो उडेजस्ता देखिए । मानौः अन्यौलताको पर्दाफासले उनीहरुको मुटु चिसो भयो र ठण्डाराम जस्ता भए ।
यतिबेला प्रेतात्मा पत्ता लागिसकेको छ । िसंर्फ हेर्न बाँकी छ मसान मन्साउन पलेटी कसेर तम्तयार भएको धामीझाँक्रीहरुको तागत । उनीहरुमा साँच्चिकै देवता चढेको हो या मात्र सन्कि ! विचार गर्नु छ । यदि साच्चिकै देवता चढेको हो भने कुनै कसुर बाँकी नराखी विधी संगत मन्साएको देख्न पाईएला । तर विषयलाई चिस्याएर ठण्डाराम हुने हो भने सन्की चढेको स्वीकार्नु पर्छ र निर्णयलाई बदर गरेको घोषणा गरिनुपर्छ । नत्र कुनै दिन भोकनिद्रा हजम गरिदिएको आरोप खेपेका आत्मारामलाई साजय राई ूछुच्चाू हुनुले फुकुवा पाउछ भने ति धामीझाक्रीहरुको नाकको टुप्पोमा तरक्कै देखिनेगरि प्रश्न वाचक औला तेसर्िरहने छ ।
त्यसो भए ति साहित्यकारहरु जो ज-जसले आत्मारामलाई कारबाही गर्न समर्थनको तालिपिटे अहिले उनैलाई आफ्नो निर्णय कतै भालुको कन्पट त भा छैन
सम्मेलनको दिन किटान गरिएको थियो १० फेब्रुवरी र सोहि दिन नै सम्पन्न गर्ने गरि कार्यक्रम तालिका अन्तरगत तय भएको थियो - खुला सत्र बन्द सत्र र घोषणा सभा । जुनदिनको बेठकले सम्मेलनको तिथि तोक्यो त्यही दिन सम्मेलन तयारी समिति भनेर जम्बो टोली गठन भयो । भलै टोली समुहमा परेका सबै सदस्यहरुले सम्मेलन तयारीको क्रममा के-कति सकि्रयता देखाए ! त्यो आफ्नै ठाउँमा छ ।
अक्सर गरेर सम्मेलनको मुखमा उत्तर-चढाव उथल-पुथल एकीकृत-धुब्रीकृत हुने गर्छ । खास गरेर राजनीतिक दलहरुमा । बोलीमा विसुद्ध राजनीतिक संघ-संस्था भनिन्छ ब्यवहारमा राजनीति फिटिन्छ -यो हामीले देख्दै र भोक्दै आएका छौ । संघ-संस्था विसुद्धता भनिनु एउटा कुरा तर संस्थाभित्र चालखेल गर्ने भनेको व्यक्ति हुने हुनाले राजनीतिको हावा पस्नु स्वभाविक हो । किनभने व्यक्ति कोही पनि राजनीतिबाट अछुत हुदैन । थोर बहुत बेगल कुरा हो । अनेसास मलेसिया शाखाको सम्मेलन सँघारमा पनि त्यस्तै भयो । सम्मेलनको दुईतीन दिन अगाडि ूनिकटमा हुन गईरहेको सम्मेलनमा तपाईको कस्तो भुमिका रहन्छ ू भन्ने सवाल बोकेर एस।एम।एस। मार्फत आत्माराम प्रकट भयो । प्रकटि आत्मारामले सकि्रयसाथ लागेका साहित्यिक मनहरु कसैलाई पनि छाडेन । आत्मारामको एस।एम।एस।ले धेरै सहित्यकारको मनको ढ्याङग्रो बजायो गजबले ।
साधुलाई कामुक आईमाईलाई आईलागेजस्तो गरेर झुल्किएको आत्माराम सम्मेलनको दिन उदाउला भन्ने थियो धेरैलाई । तर खुला सत्र बन्द सत्र र घोषणा सभा सकिसक्दा पनि आत्माराम भन्ने जीवतको गन्ध भेटिएन । सम्मेलनमा सुनामी नै ल्याउछ कि ! झै गर्ने आत्माराम देखा नपरेपछि सबैजना अल्लराम भए । नयाँ कार्यसमिति गठन भयो सम्मेलन सकियो । सबै साहित्यकार लाखापाखा लागे ।
आत्माराम को हो सवाल थाति नै रहयो । तर सबैले एउटै ठहर गरे - यो छदम नामधारी हो । अल्लराम परेकाहरुलाई आत्माराम छदम नामधारी हुन भन्ने त लागेकै हो तर जव आत्माराम ले सम्मेलनपछि पनि खेदो छाडेन तव भने यो प्रेतात्मा हो भन्ने निक्र्यौल निकाले साहित्यकारहरुले । आत्माराम मसान हो भन्ने भएपछि त्यसै किन छाड्थे साहित्यकारहरुले नछाड्ने नै भए र बैठक बसे । बैठक एउटा निचोडमा पुग्नु थिया पुगे र प्रेतात्मा मन्साउने निर्णय गरे । निर्णय कार्यन्वयनको लागि साहित्यकारहरु धामीझाक्री हुने भए र मन्तरको विधी अपनाउने भए - मसानलाई कालो मोसो घस्ने जुत्ताको माला लगाई दिने अनि कोतारायाको बजार घुमाउने र नौ डाँडा कटाउने । ताकी फेरि-फेरि त्यस्ता प्रेतात्मा नजन्मिउन र दुःख नदिउन् ।
ुम्भबचभकत बिि क्षक्ष्ा नयष्लन द्द भिबखभ ग बिि द्ध ब ुयलतज जयउभ ागििथ ायचनष्खभ ुभ तजबत भखभच उबकत। ब्लम बकिय अ ग बिि कययल१ न्ययम दथभ१ टगअजअजबब बबक्तबचबु…॥ु - प्रेतात्मा भनिएको आत्मारामले अन्तिम पटक सोही सम्पर्क नम्वरबाट फ्यालेको सन्देस हो यो । तिमेरले मन्साउन खोजेको मसान म हुँ ! भनेर आत्मारामले ूआफैलाई चिमोटेरू धधध।ुबबिथबलभउबि।अयु बाट पोल खोले । अर्थात आत्मारामलाई मसान या पे्रतात्मा जे भन त्यो म हुँ -साजय राई ूछुच्चाू भनेर छापाहरुबाट सार्वजानिक भए । हुनसक्छ यो खवरले अर्को पटक साहित्यकारहरु अल्लराम भए । रहस्य खुलेपछि मसान मन्साउन ठिक्क परेका धामी झाँक्रीहरुको जेखना फेल खाएजस्तो भयो र सातोपुत्लो उडेजस्ता देखिए । मानौः अन्यौलताको पर्दाफासले उनीहरुको मुटु चिसो भयो र ठण्डाराम जस्ता भए ।
यतिबेला प्रेतात्मा पत्ता लागिसकेको छ । िसंर्फ हेर्न बाँकी छ मसान मन्साउन पलेटी कसेर तम्तयार भएको धामीझाँक्रीहरुको तागत । उनीहरुमा साँच्चिकै देवता चढेको हो या मात्र सन्कि ! विचार गर्नु छ । यदि साच्चिकै देवता चढेको हो भने कुनै कसुर बाँकी नराखी विधी संगत मन्साएको देख्न पाईएला । तर विषयलाई चिस्याएर ठण्डाराम हुने हो भने सन्की चढेको स्वीकार्नु पर्छ र निर्णयलाई बदर गरेको घोषणा गरिनुपर्छ । नत्र कुनै दिन भोकनिद्रा हजम गरिदिएको आरोप खेपेका आत्मारामलाई साजय राई ूछुच्चाू हुनुले फुकुवा पाउछ भने ति धामीझाक्रीहरुको नाकको टुप्पोमा तरक्कै देखिनेगरि प्रश्न वाचक औला तेसर्िरहने छ ।
त्यसो भए ति साहित्यकारहरु जो ज-जसले आत्मारामलाई कारबाही गर्न समर्थनको तालिपिटे अहिले उनैलाई आफ्नो निर्णय कतै भालुको कन्पट त भा छैन
for comment.- g1gaunle@yahoo.com
No comments:
Post a Comment